Ik ga op reis en neem mee. Medicatie en papierwerk.
Voor de vakanties zijn de eerste voorbereidingen getroffen:
Het vervoer is geboekt, zowel vliegtickets voor New Zealand als treintickets voor Scandinavië. Ook het vervoer tijdens onze reis in New Zealand is geregeld en geboekt. Alle slaapplaatsen zijn geboekt.
Even snel bij mama navraag gedaan over welke verklaring het beste is voor Scandinavië; een Schengen of Engelstalige verklaring met apostille. Altijd handig als je moeder huisarts assistente is geweest 🙂
In het blogje over mijn voorbereidingen voor verre reizen heb ik al iets verteld over de regelingen rondom medicatie. Nu zal ik er iets uitgebreider over schrijven.
Welke medicijnen heb je een verklaring voor nodig:
Kort gezegd alle medicijnen die onder de opium wet vallen, zoals zijn zware pijnstillers, slaap-en kalmeringsmedicatie, medische cannabis en medicatie voor ADHD.
Op de site van het CAK en de rijksoverheid kun je meer informatie vinden hierover, zoals welke landen er lid zijn van welk verdrag en voor welke medicijnen het geldt.
Engelstalige medicijnen verklaring met apostille:
Apostille is een stempel/sticker waarmee een document gelegaliseerd wordt, bepaalde landen hebben een apostille verdrag, maar hij is overal ter wereld geldig door een apostille stempel/sticker wordt de Engelstalige medicijnen verklaring legaal en dus ook het bezit en gebruik van bepaalde medicijnen.
De verklaring kun je bij de huisarts aanvragen, die maakt hem dan voor je. Daarna ga je er ermee naar de rechtbank en vraagt een apostille aan, hier hoef je geen afspraak voor te maken of je stuurt hem naar het CAK op, beide mogen en kunnen de verklaring legaliseren.
Een Engelstalige medicijnen verklaring is een jaar geldig.
Op de site van het CAK en de rijksoverheid kun je meer informatie vinden hierover, zoals welke landen er lid zijn van het verdrag en voor welke medicijnen het geldt.
De Apostille verklaring brengt wel kosten met zich mee, je betaald griffierechten voor de sticker/stempel, hoeveel dat is verschilt per rechtbank, maar zijn tussen de 20 en 30 euro ongeveer.
Schengen verklaring:
Reis je naar landen binnen de EU dan heb je voor sommige landen een Schengenverklaring nodig, deze kan je bij je huisarts aanvragen. Deze verklaring is 30 dagen geldig, en alleen tijdens de ingevulde reisdatum en in de ingevulde landen. Deze verklaring kan je online invullen of op papier. Na het invullen van de verklaring door zowel uw als de huisarts stuur je hem op naar het CAK, die legaliseert hem dan. Het advies is uiterlijk 4 weken van te voren op te sturen i.v.m. drukte. Ook hier vind je meer informatie over op de site van het CAK en de rijksoverheid. Ook staan op de site van het CAK de stappen die je moet nemen en informatie over waar je hem naar op moet sturen etc. Aan het aanvragen van een Schengen verklaring zitten geen extra kosten verbonden.
Op doorreis in Schengenlanden of binnen Europa.
Als je op doorreis bent door meerdere landen dan adviseert het CAK het volgende:
Als u op dezelfde reis door meer landen in het Schengengebied reist, hoeft u maar 1 Schengenverklaring (per medicijn, per 30 dagen) mee te nemen. Reist u ook door een land buiten het Schengengebied, dan heeft u alleen een Engelstalige medicijnverklaring nodig.
Reistijd.
Bij reizen die 90 dagen of langer duren heb je een Engelstalige verklaring nodig.
Voor reizen tussen de 30 en de 90 dagen heb je meerdere Schengen verklaringen nodig.
Engelstalige verklaring i.p.v. Schengen.
Je kan er ook voor kiezen om i.p.v. een Schengen verklaring een Engelstalige verklaring aan te vragen, deze is namelijk overal ter wereld en tevens langer geldig. Andersom kan niet als het land niet binnen de Schengenlanden valt, een Schengen verklaring is alleen geldig binnen de Schengenlanden, daarbuiten is hij niet geldig.
De medicijnen.
Neem de medicatie altijd mee in originele verpakking en in je handbagage. Zorg ervoor dat de verklaring bij je reisdocumenten zit, zodat hij snel te vinden is als ze er om vragen.
Risico:
De straf voor het meenemen van opiaten zonder de geldige documenten varieert van een boete tot een celstraf, afhankelijk van het land waar je bent en de hoeveel/soort medicatie.
