Hyperfocus deel 2: de prinses en de weerwolf.
Al eerder heb ik jullie verteld over mijn hyperfocus en hoe ik hiermee omga, dat kan je lezen in deze blog. Deze week had ik een nieuwe hyperfocus, laat me jullie meenemen in mijn wereld van hyperfocus.
Mijn hyperfocus.
Sinds ik een nieuwe tv heb en een nieuwe, Chinese drama, serie heb ontdekt. Heb ik voor het eerst een binge meegemaakt, of eerder een hyperfocus van twee dagen.
De serie even in het kort.
De serie De prinses en de weerwolf, gaat over een prinses die wordt ontvoerd en gedwongen om een koning te trouwen, die leeft in een wereld waar mensen dierlijke kenmerken hebben, de koning blijkt de wolfbloedlijn te hebben en verandert bij nacht.
De serie heeft mij geïnspireerd voor een groot verhaal, waar ik nu aan bezig ben, en jullie later meer over ga vertellen, maar eerst de hyperfocus.
Weer terug naar mijn hyperfocus.
Sinds kort heb ik een smart tv, mijn oude was ruim 18 jaar oud. Daarop kan ik dus ook YouTube kijken.
De serie van ruim 30 afleveringen heb ik in 2 dagen afgekeken, in volledige hyperfocus, waarbij ik mezelf moest dwingen om boodschappen te doen of afspraken na te komen met begeleiding. Iedere aflevering duurde ruim 45 minuten incl. reclame en aftiteling etc, dus je kan je wel bedenken dat het laat werd, woensdag zelfs ruim 04;00 in de nacht, bijna non stop.
Het fijne is nu wel dat de druk uit mijn hoofd weg is en het nu een stuk rustiger is in mezelf. Daarnaast geeft het me voldoende inspiratie voor het schrijven en kan ik me nu weer focussen op wat moet gebeuren.
Soms moet ik gewoon even aan mijn hyperfocus toegeven om de druk eraf te halen. Dit probeer ik zoveel mogelijk te doen op momenten dat de schade het minst is, dus geen werkdagen erna hebben of geen afspraken hebben.
Door met mijn pber te delen hoe het met me gaat had ik ook een uitlaat klep en wist ik dat ik gemonitord werd en er ingegrepen zou worden mocht het uit de hand lopen, zo had ik er het volle vertrouwen in dat het goed begeleid zou worden en kon ik het loslaten.
Hoe ziet dat er dan nu uit mijn hyperfocus?
Tijdens mijn hyperfocus vergeet ik de tijd, de wereld om me heen, basis behoefte etc. De wereld om me heen bestaat dan even niet meer, een hyperfocus begint altijd met een gevoel van drang in mijn hoofd, een bijna obsessieve behoefte om te verdrinken in die wereld van mijn hyperfocus. In de jaren heb ik geleerd om op de signalen te letten en er bewust van te zijn, daardoor kan ik een obsessie nog net op tijd stoppen vaak, maar in het begin heb ik wel de drang om alles te weten te komen, te zien, horen, beleven etc over dat onderwerp van mijn hyperfocus, hoewel ik me dan bewust ben van verplichtingen zoals werk etc, heb ik het liefst de behoefte om dat te skippen. Gelukkig duurt deze fase meestal niet lang, hoewel dit afhangt van de dag, hiermee bedoel ik dat als ik de kans heb om me in mijn hyperfocus te verliezen omdat ik geen afspraken of verplichtingen heb, de kans groter is, dan als ik verplichtingen heb die me dwingen in het hier en nu te zijn.
Als ik gestoord word in mijn hyperfocus, ben ik sneller geïrriteerd omdat ik uit mijn concentratie ben gehaald.
Back to normal life.
Afgelopen dinsdag en woensdag heb ik niet bijster gezond gegeten doordat ik die hyperfocus had. Ik vermoed dat deze hyperfocus voornamelijk is ontstaan als uitlaatklep voor de stress tijdens mijn vakantie en daarna, en ergens vind ik het ook wel fijn om even niet bezig te hoeven zijn met het dagelijkse en iets te doen wat me energie en rust in mijn hoofd geeft.
Sinds gisteren heb ik het ‘gewone’ leven weer opgepakt en ben bv naar de schoenmaker geweest.
