Rechtvaardigheid! of afwijzingsangst?

Afwijzingsangst en rechtvaardigheidsgevoel.

Afwijzingsangst en rechtvaardigheidsgevoel komen bij mij heel snel om de hoek kijken.
Hoe ga ik ermee om?

Ik zal een paar voorbeelden geven van hoe afwijzingsangst en rechtvaardigheidsgevoel bij mij gaan.

Toen ik jarig was, postte ik dat op social media en op de blog.
Gespannen wachtte ik af op reacties en felicitaties.
Maar het bleef stil, (bijna) niemand reageerde op mijn verjaardag.
Of tenminste, zo ervaarde ik het, tuurlijk kreeg ik wel reacties, maar niet zoveel als gehoopt.
Meteen bekroop me een gevoel van afwijzingsangst en rechtvaardigheidsgevoel.
Waarom reageert er niemand, ligt het aan mij, wat belachelijk! Etc. Ik voelde me meteen persoonlijk aangevallen.

Of toen laatst een begeleiding rapporteerde en daarin zette dat de bom was ontploft in mijn huis en ik met mijn handen in mijn zakken stond toe te kijken, omdat ik naar mijn idee klaar was volgens haar.
Ik zat meteen in de verdediging en afwijzingsangst en rechtvaardigheidsgevoel.

Maar ook toen ik bijvoorbeeld blogde over mijn dagdroom wereld en daarin de vraag stelde of iemand vragen had of zijn/haar verhaal wilde delen en er voor mijn gevoel niemand reageerde.

Hoe ga ik met afwijzingsangst en rechtvaardigheidsgevoel om?

Ik tel tot tien, bekijk het vanaf een afstandje of ik bespreek het met iemand die er vanaf een afstandje naar kijkt zoals begeleiding.

Bij bovenstaande voorbeelden van afwijzingsangst en rechtvaardigheidsgevoel ging het als volgt.
Ik bekeek het rustig en vanaf een afstandje en stelde mezelf de vraag of het klopte wat ik zie of alleen gevoelsmatig zo was.
Of beter benoemd: als ik met deze zaken naar de rechtbank zou gaan, zou ik een poot hebben om op te staan en stevig bewijs hebben of zou het afgewezen worden?

Bij mijn verjaardag bijvoorbeeld:
Had ik werkelijk geen enkele reactie gehad of alleen niet van degene van wie ik het had gehoopt? En wat zegt dat over mij of zegt dat meer over hen?
Het antwoord was al gauw: nee, het klopt niet, ik heb wel degelijk reacties gehad, alleen niet van degene waarop ik had gehoopt.
Maar ik reageer ook niet altijd op posts van iemand, ook niet als het een verjaardagspost is, dus is het raar? Nee.

Over het stukje rapporteren.
Ik liet het even afkoelen en een dag later was het al een stuk minder zwaar meetellend. Daarna heb ik het nog met mijn bper besproken, zij zou het aan diegene vertellen, maar ik kon mezelf ook geruststellen dat het niet zo bedoeld was en dat het gewoon haar manier van rapporteren is. Ze heeft meteen actie ondernomen en in de rapportage gezet en ook besproken met haar collega’s dat ik liever wil dat er feitelijk wordt gerapporteerd of dat er bij wordt gezet dat het de mening is van de ander of dat het door degene of door mijzelf zo is gezegd.

Over het stukje dag droom wereld.
Ik kon mezelf geruststellen dat het wel vaak is gelezen, maar dat het misschien voor sommige mensen nog onbekend is of dat iemand het misschien eng/spannend vind om het te vertellen.