De echte allerlaatste schooldag.
Laatste lesdag & Murphy’s law
Vandaag was de echte allerlaatste lesdag. Nou ja, lesdag, dat viel wel mee. Vorige week was de echte inhoudelijk laatste lesdag, zie blogje.
Het begin van mijn dag
Maar laten we bij het begin beginnen, en die ging al niet soepel. Murphy’s law was in volle werking.
Er stond een fiets bijna pal achter mijn fiets, die ik eerst opzij moest zetten om er lang te kunnen.
Net die extra paar minuten zorgde ervoor dat ik net te laat op CS Breda aankwam en mijn trein miste.
Toen kwam ik er ook nog eens achter dat mijn portemonnee nog thuis lag, met mijn ov chip pas er nog in, dus moest ik halsoverkop terug naar huis fietsen.
Thuis in volle paniek gezocht, 3 x mijn tas onderste boven gehaald, maar nergens te vinden. Nog een keer mijn tas doorzicht, en wonder boven wonder zat hij er toch in.
Eerder deze week had ik deze magische verschijning ook al met mijn portemonnee, blijf het raar vinden.
Maar goed weer in volle vaart terug naar het station gefietst en trein van 9;38 nog kunnen halen. In de trein kwam ik erachter dat ik mijn huiswerk map ook nog eens thuis had liggen, heel de schoolperiode niet veel nodig gehad, maar juist nu wel.
Op CS Tilburg snel naar de bus gelopen.
Bus zou over 2 minuten komen, maar welke bus er ook kwam geen bus 1, die ik moest hebben, die kwam pas om 10:15.
Uiteindelijk pas om 10;30 op school en nog in volle stressmode ook, pfffff. Een goed begin van de laatste lesdag dus, ahum.
Dat noemen ze dus Murphy’s law, als er een ding fout gaat, gaat er meer fout.
Adem in & adem uit.
Afijn, we kregen les in ademhalingstechnieken van de broer van mijn klasgenoot en vriendin Lieke waarbij er technisch nogal wat problemen waren en het dus ruim 30 minuten duurde voor we begonnen. Zie voor meer info over de oefeningen deze link: www.adembaas.nl , zodat iedereen rustig en kalm hun presentatie kan geven volgende week, da was meteen ook huiswerk, oefenen met ademhaling. Daarna bespraken we nog even kort het huiswerk. Gelukkig geloofde de docenten me dat ik alles af had 😛
Pauzetijd!
Vlak voor de pauze ging een van de docenten met een paar klasgenoten even boodschappen doen, want we met z’n alle gezellig gaan lunchen.
Dat duurde waarschijnlijk langer dan gedacht, want ze waren ruim half uur weg, terwijl de Jumbo niet zover weg is. De lunch duurde dit keer dus 3x zo lang.
Wat een afsluiting!
Na de lunch was het alweer tijd om de dag af te sluiten.
We sloten af met de vraag wat we het meeste zouden missen en wat het belangrijkste was dat je had geleerd. Deze week kwam ik tot het besef dat ik niet alleen nieuwe mensen had leren kennen maar ook nieuwe vrienden had gemaakt, en dat dat met mijn autisme niet geheel altijd even makkelijk is. Dus dat was iets heel bijzonders en moois voor mij.
Kreeg tot mijn grote geluk de bevestiging dat mijn klasgenoten dat ook zo naar mij toe ervaarde, daarnaast maakte ze mijn dag helemaal goed doordat ik het compliment kreeg dat ik hele goed en duidelijk kon vertellen over dingen m.b.t. beperkingen & dat ik veel dingen wist, ze veel nieuwe woorden had geleerd.
