Een kijkje in mijn leven als schrijfster van vampier/fantasie verhalen.
Een kus zo rood als bloed.
Na een weekje doorknallen eindelijk tevreden over het verhaal en 12076 woorden op papier gezet en gecreëerd tot een spannend verhaal.
Van de week heb ik het naar proeflezers gestuurd voor correctie ronde 1. Kan niet wachten tot ik alles terug heb en er weer mee aan de slag kan, maar ook dat ik weet wat iedereen ervan vindt.
Wat mij vooral rust geeft is dat het me energie geeft om te schrijven, maar ook dat ik weet dat ik het goed en duidelijk gekaderd en begrenst heb, zodat ik weet waar ik aan toe ben. Ik heb met mezelf afgesproken, iedere dag, behalve maandag i.v.m. hardlopen, een uurtje en dan vrijdag en het weekend eventueel wat langer. Wat het voor mij nog spannender maakt allemaal is dat een van de personages gebaseerd is op iemand waar ik fan van ben, en nog meer omdat ik ergens van plan ben het naar diegene op te sturen en i’m dying to know wat hij ervan vindt, waarom makkelijk doen als het moeilijk kan he 😛
Hieronder een kort fragment uit het verhaal:
In gedachten dwaal ik af naar dat ene moment dat ik Noah voor het eerst zag.
Overal om me heen dansen vampiers in de prachtigste Venetiaanse kostuums. Het Venetiaanse bal is in volle gang en de ene wals na de andere wordt gespeeld.
Het jaarlijkse Venetiaanse bal is altijd een grote happening.
Zucht, maar achter elk masker gaat niets dan leegte, lust en bloeddorst schuil. Iedereen verschuilt zich achter pracht en praal, het ene kostuum nog weelderige en duurder dan het andere, alles om maar te laten zien hoeveel rijkdom je bezit en even te vergeten dat we een leeg en hol bestaan lijden, hoe leeg en eindeloos onze eeuwigheid eigenlijk is.
Met een beleefde buiging maakt iedereen ruimte voor Nyro en mij als we gracieus ons op de dansvloer begeven en ons met de onderdanen mengen.
De kilo’s tule en zijde van mijn kostuum wegen een ton en maken het bewegen haast onmogelijk, om maar niet te spreken over hoe het korset snijdt en waarin ik bijna geen adem kan halen. Gelukkig kon ik in ieder geval wel mijn lederen veterlaarsjes aan in plaats van die torenhoge hakken, waar ik toch al niet op kon lopen.
Een geur, zo zoet als de zomer, prikkelt plots mijn neus.
Meteen schieten mijn ogen door de menigte, zoekend naar wat die geur verspreidt.
Alastor:
Daarnaast heb ik nog een verhaal in de planning staan, genaamd Alastor, maar daarover heb ik met mezelf afgesproken dat ik pas begin aan dat verhaal als een kus zo rood als bloed klaar is, anders ben ik met alles al zo snel klaar. Omdat beide verhalen pas rond Halloween uitkomen, wil ik mezelf lekker bezighouden met schrijven, dus probeer ik alles zo veel mogelijk te spreiden. De tussentijd tussen dat mijn verhalen klaar zijn en ze uitkomen is altijd het lastigst vindt ik, je kan er niets meer mee en moet en kan enkel afwachten tot het zover is.
Doornroosje:
Misschien komt er nog een 3de verhaal, maar dat weet ik nog niet zeker. Ik zit namelijk met een vampierversie van Doornroosje in mijn hoofd, maar moet het nog uitwerken.
