Een hele eer!
Vorige week donderdag had ik wel een hele speciale presentatie, namelijk samen met mijn moeder.
Mijn moeder zit in een studieclubje bij ons in Breda en daar gaven we samen een presentatie over mijn autisme en ADHD en hoe het mijn en ons leven heeft beïnvloed.
Mama vertelde veel over mijn jeugd, soms zelfs dingen die ik niet of niet meer wist, zoals over de vele onderzoeken die ik heb gehad om een diagnose te krijgen en hulp te krijgen.
Over het stukje vanaf mijn volwassenheid mocht ik vertellen.
Ik vertelde over mijn opleidingen vmbo en mbo en de struggels die ik daar ervaarde, mijn werkgeschiedenis en de struggels die ik daar ervaarde, net zoals mijn wonen en het stukje samenwonen en ook nog het stukje de struggels die ik zelf ervaar en heb ervaren persoonlijk zoals het accepteren en de frustratie van het tegen dingen aanlopen of onbegrip, meltdowns en maskeren.
Ik vertelde natuurlijk ook over dat ik nu gelukkig overal zoals op het gebied van wonen en werk op mijn plek zit en over mijn werk als ervaringsdeskundige ADHD/autisme normale begaafdheid.
Daarna demonstreerde ik door middel van de puzzelopdracht hoe ik het ervaar als mensen mijn mentale puzzel in de war gooien. Dit kwam zeer duidelijk en helder binnen bij vele.
Er kwamen veel vragen op ons af, ook aan de hand van de puzzelervaring.
Van te voren hadden mama en ik het al voorbereid door veel dingen door te nemen en te bespreken. We doken in de doos vol met verslagen en foto’s en het teruglezen daarvan was zeer bijzonder en verhelderend, helemaal met de kennis van nu.
Achteraf was het bijkomen geblazen, dus op de terugweg naar huis al wat puntjes genoteerd in mijn hoofd die ik anders zou doen. Thuis op de bank geploft en onder verzwaringsdekentje gekropen om even mijn hoofd tot rust te krijgen.
