Ik ben de dwang van het masker zo moe.
Na twee a drie weken bijna geen vaste bekende gezichten te hebben gezien of anders in het bijzijn van onbekende gezichten, is mijn sociale batterij uitgeput wat resulteert in de ugly side van mijn autisme.
Ik zal het uitleggen.
Werk:
Op het werk is een van de vaste begeleiding op vakantie, dus hebben we inval, weliswaar ken ik die invalkracht wel, omdat ze vaste invalkracht is, maar toch. Omdat ze er al heel lang niet is geweest op mijn dagen, voelde het toch niet vertrouwd aan, waardoor ik een extra dik masker op zette. De andere begeleiding was wel vaste begeleiding, trouwens.
Maar toch ging het masker op.
Thuis:
Omdat er begeleiding vakantie had, was er regelmatig inval, sommige kende ik wel of een beetje andere totaal niet. Daarnaast werd er ook nog een nieuwe begeleiding ingewerkt en dat was vaak op dagen dat ik juist begeleiding had die ik wel vertrouwde en me veilig en fijn bij voelde, dus hup weer een masker op en alles oppervlakkig houden.
Daarnaast als de nieuw begeleiding er was moest ik al mijn sociale energie verdelen over twee personen i.p.v. eentje. Het stukje vertrouwen/veilig en fijn ligt bij mijn trouwens hoor, niet dat ik me fysiek etc niet veilig voel bij andere maar meer op autistisch vlak veilig kunnen voelen (jezelf kunnen zijn).
Sport:
In mijn vertrouwde hardloop clubje zijn er ook allemaal nieuwe en zijn er veel van de vaste groep weggegaan of op vakantie, dus ook daar weer een masker op moeten.
Familie vangnet:
Mama en zussen waren op vakantie dus ook daar geen mogelijkheid om even sociaal op te kunnen laden en mijn masker af te doen.
De koepel:
En als laatste waren er ook wat nieuwe mensen op de koepel, en was het daar vaker drukker in deze vakantie periode. Dus ook daar weer een masker op.
Uitgeput:
Dit alles voor ruim twee weken lang. Dit resulteerde in een totale uitputting van mijn sociale batterij en het opladen duurt lang, vooral omdat alles gewoon doorgaat dus ook sociaal gebied. Het voelt als lopen op eieren of eerder op een landmijnen gebied, elke stap brengt risico’s met zich mee en kan een (emotionele/autistisch/shut down) landmijn ontploffen. Het is een beetje jantje lacht jantje huilt, dat idee, want emotioneel schommelt het ook enorm. Dit alles kost me enorm veel energie, energie die ik niet heb, dus ga ik weer op reserves functioneren, wat nog meer uitputting veroorzaakt. Dit pingpongt zo heen en weer.
Ugly side van mijn autisme.
Het eindresultaat is de ugly side van mijn autisme is zichtbaar;
Ik kan niet meer volledig maskeren, vooral bij mensen die ik (nog) niet goed genoeg ken. Eerlijk gezegd wil ik dat ook even niet meer, omdat het me bakken vol energie kost, die ik niet heb.
Behoorlijk wat shut downs, en soms zelfs een meltdown/paniekaanval gehad en non verbale momenten/dagen. Flexibiliteit en sociale vaardigheden zijn enorm verminderd, het voelt alsof alles op mijn zenuwen werkt en ik veel minder kan verdragen en ik sneller prikkelbaar ben. Ik slaap slecht in en lig vaak wakker vd stress/pieker momenten. PDA op sociaal gebied is enorm sterk. Mijn (sociale)energie schommelt enorm, de ene dag heb ik veel energie en kan ik veel hebben, de andere dag ben ik niet te genieten en snel uitgeput.
Er is wel begrip voor hoor, en men doet zijn best om me te helpen, maar soms voelt het niet zo. Als ik dan uitleg wat er aan de hand is en wat ik nodig heb of wil, zegt men even door de zure appel heen bijten of ja maar het kan even niet anders, waar ik het niet mee eens ben, want het kan wel anders, vind ik, maar goed.
Welk draadje ontmanteld de bom?!
Zelf heb ik al een paar stappen terug genomen op bepaalde vlakken en dat geeft iets meer adem en rustruimte. Alleen het trage herstelproces werkt me tegen, het is twee stappen vooruit en een stap achteruit, al voelt het soms eerder als drie stappen achteruit en geen of een stap vooruit.
Voordat de bom barst.
Ik hoop maar dat de vakantieperiode snel voorbij is en ik overal weer vertrouwde gezichten heb, want ik ben het koorddansen zat en weet niet of en hoelang ik dit nog volhou voor de bom barst.
Als ik mensen heb beledigd of gekwetst met deze blog, zoals ik al vermelde kan ik niet meer maskeren, dus ook niet hier. Ik ga geen sorry zeggen voor mijn gedrag, maar ik kan wel sorry zeggen voor het effect dat het heeft op jou. Dus hierbij als ik je heb beledigd/gekwetst sorry
