ik ga op reis en neem mee deel 1

Goede avond,

Ik zal jullie vanavond wat meer vertellen over hoe we een “grote” vakantie of reis aanpakken.

Zoals ik al eerder vertelde gaan we dit jaar ver op reis, 5 weken naar New Zeeland, maar vorige maand vertelde mama ook dat er plannen waren voor 2 weken een treinreis door Scandinavië (Noorwegen, Zweden, Denemarken).

Mentale voorbereiding

Het begint bij ons allemaal met het plan.
Mam verteld mij al vroeg van te voren wat ze van plan is, zo wist ik de reisplannen voor New Zeeland al ruim een jaar van te voren definitief en die voor de treinreis ruim 4 maanden van te voren.
Dit geeft mij voldoende de tijd om het te laten bezinken. Door de ruime tijd ervoor is de schakel niet ineens heel groot, daarnaast geeft de ruime tijd ook geen tijdsdruk, waardoor ik stress kan krijgen of het me heel veel bezig kan houden. Er zijn genoeg andere dingen tussendoor die me ondertussen bezig houden. Het geeft me rust.

De planning.

De volgende stap is dat mama zich bezig houdt met de reis zelf en alles plant en regelt.

In de tussentijd houdt ze me op de hoogte van alles. Veel ervan, moet ik eerlijk zeggen, leg ik naast me neer en laat ik los, dat doe ik meer om mezelf rust te geven. Dat merk ik vanzelf of dat hoor ik dan wel, denk ik dan maar.

Zodra de reis geboekt/geregeld en geplant is, maakt mama voor mij een reisschema waarop dan per dag een ruwe dag planning staat: (bv vertrek en reistijd, tijd van aankomst, verblijf, vervoermiddel, bijzonderheden, maar ook bv dat we rond gaan kijken in een stad)
Zie foto voor voorbeeld.

Rekening houden met.

Mama houdt enorm veel rekening met mij in de planning tijdens de reis, waar mogelijk natuurlijk. Ze zorgt voor voldoende rust momenten op een dag maar ook dat we niet de hele tijd onderweg zijn en ergens soms 2 a 3 overnachtingen hebben of langer. Ze zorgt ervoor de we geen hele gevulde dag hebben en de avond ons terug kunnen trekken op de hotelkamer, om zo de overprikkeling te minimaliseren. Zo zijn er nog veel meer dingen waar ze rekening mee houdt, waar ik waarschijnlijk niet eens van weet.

De papieren rompslomp medicatie.

De papieren voor mijn medicatie kan ik zelf regelen, ik weet ondertussen door ervaring wat ik moet regelen; ofwel een Apostille verklaring ofwel een Schengen verklaring, en welke stappen ervoor nodig zijn en hoeveel tijd van te voren je dat moet regelgen.
Mam herinnert mij er tussendoor nog even aan, niet vergeten!
Voor meer info zie website van het CAK of de rijksoverheid.

Werk.

Zodra ik de datum van vertrek en terugkomst definitief weet, regel ik het met het werk en vraag vrij.
Mocht de reis naar een land zijn met groot tijdsverschil en dus een jetlag, dan neem ik altijd 3 dagen tot een week extra vrij. Voor reizen van 2 weken of langer binnen Europa vraag ik meestal 1 dag extra aan, zo voorkom ik dat ik te snel moet schakelen.

Dit is alvast het begin van alles.

Zelfstandig reizen vs groepsreizen.

Mama en ik geven de voorkeur aan zelfstandig reizen vs groepsreis.
Dit heeft voornamelijk te maken met dat je dan flexibeler bent, er minder prikkels zijn ( met een groepsreis ben je ook nog eens bijna 24 uur met minstens 10 mensen of meer en moet je dus ook nog sociaal zijn naar meerdere mensen, die niet altijd begrip hebben voor mijn situatie.), je hebt ook meer en zelf de controle over dingen (in een groepsreis ben je bijna elke dag en lang onderweg, wordt voor je bepaald hoelang je ergens hebt om rond te kijken etc, waarbij zelfstandig reizen je zelf kan bepalen hoelang je ergens blijft rondkijken en of je ergens langere rijd verblijft of de volgende dag doorreist, ook je stopt en de lente van de reis bepaal je zelf)

Wat moet ik zelf doen.

Van te voren vraagt mama mij om voor mezelf te bedenken wat ik allemaal wil zien, dit kan ik doen door het reisschema, waarop staat waar we allemaal zullen zijn/overnachten. Dan kan ik het via Google opzoeken, soms helpt de begeleiding erbij. Samen met mama kijk ik dan naar haalbaarheid.

100%

In de loop der jaren heb ik geleerd om te gaan met overprikkeling. Ik zeg altijd; ik wil deze reis maken, als ik geen overprikkelingen wil, moet ik maar op de Belgische Ardenne in een hutje gaan zitten.
Ik heb geleerd dat overprikkelingen, meltdowns, schakelingen etc horen bij een ‘lange’ reis maken.
Al weet ik dat dit makkelijker gezegd dan gedaan is, en dat dat zeker niet voor iedereen geld. Ik hoop natuurlijk dat het allemaal goed gaat, en als het mis gaat dan is dat op dat moment uiteraard wel balen, maar door van te voren al te verwachten dat het kan gaan gebeuren, maakt het wel makkelijker om ermee om te gaan. Het helpt ook dat ik weet dat mama mij op kan vangen en helpt als ik er even doorheen zit, dus ik hoef er niet alleen voor te staan.
Het ligt ook een stukje bij mijn opvoeding en natuurlijk bij het stukje normale/hoogbegaafdheid hierin. Ik ben opgevoed met; de wereld zal zich nooit 100 aanpassen aan jouw, dus moet jij je ook iets aanpassen aan de wereld. Wij gingen nooit naar de zelfde plek op vakantie, en dat ging niet altijd even makkelijk, de meltdowns zouden er zeker wel geweest zijn (al kan ik me dat niet meer goed herinneren).
(Dat stukje aanpassingsvermogen verschilt per persoon, de ene neurodivergent persoon kam dat meer dan de ander, maar iedereen zet zich altijd 100% in, dus als jij maar 10% je aan kan passen naar de wereld of zelfs minder, dan is dat nog steeds 100% voor jou, en als je het over een paar jaar weer een stukje meer kan, dan is dat dan jou 100%.
Ik wil ook zeker niet zeggen dat ik daarmee beter ben ofzo, als voor jou de max ligt bij een weekendje weg in Nederland, dan is dat jouw 100%)
Ik weet dus dat ik me hierbij gelukkig mag prijzen dat ik dit kan, en dat dat niet voor iedereen het geval is.

Vervolg blogs.

Dit is het stukje voorbereiding wat betreft duidelijkheid krijgen en rust, de praktische dingen komen later en zal ik zeker ook over bloggen, net zoals de voorbereidingen voor ander soorten reizen zoals; de skivakantie of een zelfstandige vakantie.