Masking of maskeren bij mensen met autisme en/of ADHD

Masking of maskeren bij mensen met autisme en/of ADHD

Hee veel neurodivergent mensen hebben het over masking, maar wat is dat precies?

Masking is het onderdrukken van jezelf, wie je bent of delen van jezelf of nog preciezer, Je camoufleert je autisme wanneer je je autismekenmerken in sociale situaties probeert te verbergen of te compenseren. Het gaat dan bijvoorbeeld om kenmerken die wijzen op problemen op sociaal gebied. Eigenlijk is het een vorm van acteren.

Waarom maskeren we?

• Erbij willen horen;
• Meer kans willen maken op een baan of een levenspartner;
• Het willen voorkomen van discriminatie/pesten/negatieve reacties van anderen;
• Omdat ze meer sociale contacten willen.
• Trauma respons
• Of onbewust doordat het je is aangeleerd (doe niet, wat zullen andere ervan vinden etc.)

Hoe ervaar ik het?

Ik maskeer soms bewust, maar vaker onbewust, omdat mij sociale regels zijn aangeleerd en ik dus ongeveer weet wat er sociaal en maatschappelijk van me verwacht wordt.

Wat ik hiermee bedoel is;

Veel van het sociaal bewust gedrag is aangeleerd, vaak zonder het begrip van context of het waarom. Dus veel mensen met o.a. autisme of ADHD doen wat er van ze verwacht wordt zonder te weten waarom of in welke context.

In mijn geval maskeer ik onbewust, daarmee bedoel ik dat het bijna vanzelf gebeurd.
Het ontmaskeren is iets wat ik wel actief merk, ik ga stimmen, ben moe en heb neutrale gezichtsuitdrukkingen, veel mensen zeggen dan; wat kijk je sacherijnig, maar dat is mijn ontmasker moment.
Als ik me vertrouwd voel bij mensen, kan het ook zijn dat ik dan niet volledig maskeer, maar gedeeltelijk. Dit werkt ook zo bij vermoeidheid.

Soms gebeurd het wel eens dat het masker onbewust afvalt, dat zijn korte momenten van ontmaskering, bv als iets mij niet interesseert van iemand.
Dan reageer ik volledig 100% puur & vanuit mijzelf, zonder rekening te houden met de ander.

Wat ik ook leerde was dat het scripten, het van te voren al gaan bedenken wat iemand zou kunnen zeggen en wat jouw reactie zou zijn, ook onder maskeren valt. Dat is iets wat ik veel doe. Vooral en veel vanuit voorgaande ervaringen en verwachtingen script ik veel. Diegene zou wel dat zeggen of de vorige keer deed ze dat dus nu zou het ook zo zijn.
Dit is vooral om de voorspelbaarheid voor mezelf te vergroten, denk ik.

Eigenlijk weet ik pas sinds kort (een paar weken) dat dit maskeren en ontmaskeren is, daarvoor stond ik er niet bij stil. Ik ben nu ik dit weet, veel aan het ontdekken wat eronder valt.

Ik lees ook veel over hoe schadelijk het maskeren is en dat mensen aan het leren zijn te ontmaskeren.
Zelf ervaar ik dat anders, maar dat kan natuurlijk voor iedereen anders zijn.

Hieronder zal ik wat meer vertellen over ontmaskeren.

Het proces van ontmaskeren wordt door vele beschrijven als bijna traumatisch of pijnlijk, en door bijna iedereen als uiterst moeilijk.

• De eerste stap die vele beschrijven is: Jezelf leren kennen achter of onder het masker.

Wie ben jij nou 100% puur?
Hierdoor zou je ook kunnen ontdekken wanneer je je masker opzet en wanneer hij af is.
Een van de momenten waarop dat het duidelijkste is: bij extreme stress, vermoeidheid of tijdens, net na of net voor een meltdown dan kan je minder hebben en zijn de randen van je masker duidelijker zichtbaar of beginnen er scheurtjes in je masker te vertonen.

• De tweede stap die men vaak noemt is: wat waar hoe en wanneer.

Welke delen van je masker kun je nu al veilig laten vallen, en wanneer en hoe? Hoe kun je beter leren leven naar je kernwaardes die we eerder hebben opgeschreven en dingen die je belangrijk vindt inzetten om een volwaardiger leven te leiden? Dat kunnen kleine dingen zijn, maar ook grote. En welke delen van je masker kan je soms strategisch inzetten of moet je behouden voor je eigen veiligheid?
Soms kan dat betekenen dat je tot de ontdekking komt dat er iets (drastisch) moet veranderen in je leven, zoals het opzeggen van een baan of aanpassingen binnen je werk creëren om te kunnen ontmaskeren of je veilig te voelen zonder masker.

• De derde stap die men beschrijft is: het oefenen van het op en af zetten van je masker.

Deze stap wordt vaak beschreven als het moeilijkst en meest confronterend, ook voor de buitenwereld,
Deze stap kan bestaan uit het met kleine stapjes laten (in het openbaar) zien van:

• Je speciale interesse.
• Je stimm
• Het nee zeggen & grenzen bewaken ervan.
• Het bewaken van je grenzen & het durven aangeven dat je iets niet fijn vindt
• Het vragen om hulp of ondersteuningsmaatregelen.
• Het loslaten van scripten.
• Het loslaten van de controle over je eigen communicatie, zowel verbaal als normaal, dus het loslaten van de controle op je lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen etc.

Maar iedereen doet dat toch?

Ja en nee.
Ik ben ervan overtuigd dat, op een kleine groep na, niemand 100% altijd zichzelf is, je schikt je naar sociale verwachtingen en rollen.
Op je werk ben je anders dan thuis & thuis bij je ouders ben je weer ander dan bij vrienden. Vanuit de kern verander je niet, de kernwaardes waar je waarde aan hecht, die blijven.
Zodra je alleen bent, bv thuis ofzo, dan kan je 100% jezelf zijn en ontspannen.
Je kent het vast wel, na een feestje of na je werk op de bank ploffen en even helemaal niets doen en moeten.

Wat is dan het verschil tussen neurotypische mensen en neurodivergent mensen?

Neurodivergent mensen, zoals mensen met autisme en ADHD, doen het vaker, eigenlijk wel altijd, en op veel grotere en intensievere schaal.
Doordat het voor mensen met autisme vaak intensiever is, en een vorm van bijna wanhopige overleving, of coopings techniek, is het vaak uitputtender voor ons en is de hersteltijd ook langer dan bij neurotypische mensen.

Mijn infobronnen:

NVA – Camoufleren – doen alsof je geen autisme hebt 

Over je autisme maskeren en je autisme ontmaskeren – NeuroElfje