There is a fine line between reality and fantasy.
Schrijven & de verwerking van situaties.
Schrijven & de verwerking van situaties, maar hoe dan?
Kort verhaal: ik kan alles kwijt in mijn verhalen, in mijn wereld heb ik de controle over dingen.
Nu de lange versie:
Toen ik nog bij mijn vorige werkgever werkte, lunchroom De Uitdaging, gebeurde het bijvoorbeeld dat er miscommunicatie en daardoor frustratie was over of ik wel of niet moest werken tijdens Pasen.
Het onbegrip en de frustratie die ik voelde verwerkte in mijn verhaal zoals je hieronder kan lezen.
Fragment:
“Verdomme, vervloekte satan gedrochten, klote stervelingen.” Hoor ik Jody luidruchtig vloeken buiten.
Even later zie ik haar verdwijnen in de catacombe.
“Wat is er met haar aan de hand?” Verbaast kijkt Vincent me aan.
“Ik ga wel even naar haar toe.”
Aan de verbouwereerde gezichten te zien, is Jody de crypte van de koningen al voorbij.
Voorzichtig loop ik door gangen waar ik nog nooit ben geweest, op het geluid van Jody’s, nog steeds duidelijk hoorbare en woeste, gevloek af.
Net voordat ze tegen een eikenhouten, kleine, kist aan wil trappen, houd ik haar tegen. ”He, he he doe je wel voorzichtig ja, dat is een kinderkistje.”
Met een ruk draait Jody zich om, het zilvergrijze in haar ogen is verdwenen en verandert in spierwit met een melkwitte mist.
In plaats van woorden, klinkt er een woest gesis en gegrom uit haar keel, als een wilde kat blaast ze naar mij en slaat met haar vlijmscherpe nagels in mijn richting.
“Verdomme Jody kalmeer! Wat is er in satans naam gebeurd?”
“Ik stop ermee, ik heb het gehad met al die stervelingen op het werk!”
Voorzichtig doe ik een stap dichterbij, maar zodra ik mijn hand op haar pols wil leggen, trekt ze haar hand terug.
“Niets daarvan, jij gaat niet in mijn hoofd zitten wroeten!”
“Alsjeblieft Jody kalmeer, ik wil alleen maar dat je rustig wordt, ik herken je bijna niet, de laatste maanden vervreemd je steeds meer van ons.”
Alsof er iets in haar knapt, breekt Jody ineens. Ze barst in huilen en vloeken tegelijkertijd uit.
“Ik probeer het, echt waar je moet me geloven, ik probeer het keer op keer. Maar ze veranderen telkens weer de regels en afspraken.”
Met een plof zakt Jody neer op een stapel grafstenen die toevallig daar staat.
“Wie verandert welke afspraken, waar?” Vragend kijk ik Jody aan, terwijl ik een hand op haar schouder leg. Om haar vertrouwen te geven, blokkeer ik mijn vermogen om haar gedachten te lezen.
“Op het werk, ze zouden ons twee samen indelen ieder weekend en dan ook langer dan normaal toch? “
“Ja, dat hadden ze wel gezegd ja.”
“Nou, nou hebben ze dat weer gewijzigd, daarbij beweren ze ook dat ze nooit hebben beloofd dat jij ieder weekend zou werken, alleen als het nodig was.”
“Wat is er dan?”
“Nu hebben ze jou niet ingedeeld op het rooster.”
“Hoezo, ik zou toch aankomende zondag en de zaterdag erop werken?”
“Jawel, maar het weekend daarop niet, en dat zou juist ons weekend samen worden.”
“He, maar ik snap het niet, hoef jij dan niet te werken die andere weekenden?”
“Dat weet ik niet, bij mij staat er een groot vraagteken.”
“In satans naam, dat hadden ze beloofd.”
Verwerking, controle & gemis.
Zo helpt het schrijven me dingen te verwerken, waar ik geen grip of controle op heb. Ook helpt het me met dingen te verwerken in mijn leven die ik mis, zoals een relatie en een kinderwens, door dat juist wel in mijn verhaal te verwerken, en zoals ik het het liefste zou willen, kan ik het toch een beetje beleven.
Wil je meer lezen?
https://www.facebook.com/Bloedinktschaduwboeken/
https://www.facebook.com/bloedmaanbal/
https://www.facebook.com/gravinOrphea/
https://www.facebook.com/PhoenixLiminal/
Schrijven & omgaan met kritiek.
Schrijven & omgaan met kritiek, maar hoe?
Als schrijver maak je gebruik van proeflezers, mensen die jouw verhaal lezen voor het wordt uitgegeven en helpen met verbeteren en taal/spelling foutjes eruit te vissen die je hebt gemist, de puntjes van verbetering/kritiek die zij geven zijn natuurlijk niet allemaal leuk, maar hoe ga je daarmee om.
Ik heb hierdoor echt geleerd het kaft van het koren te scheiden; wat doe ik met welke kritiek, is het terecht, wil ik iets ermee, of laat ik het los.
Een ander puntje was, dat ik erdoor heb geleerd om dingen los te laten; de kritiek is niet op mij als persoon gericht, maar op mijn schrijven. Ieder heeft zijn mening. Ik heb hun gevraagd naar hun mening, dus kreeg ik dat ook.
Niet dat het altijd lukt hoor, maar oefening baart kunst.
Mijn favoriete quote:
There is a fine line between reality and fantasy.
I choose to use that line as a jump rope
Because sometimes we need fanatsy to survive reality
