Wat doet onverschilligheid met mij.

Opmerkingen zoals, dat hebben we allemaal wel eens of we hebben allemaal een klein beetje autisme, zijn bagatelliserend. Ze worden vaak gemaakt uit onwetendheid en soms zelfs uit onverschilligheid. In appels met ananassen vergelijken, heb ik het hier al eens over gehad. Ze zijn oppervlakkig en niets zeggend, en benoemen alleen de gemene deler, maar niet de verschillen.
Opmerkingen zoals; stel je niet aan, zo erg is het niet, zo erg kan het niet zijn of andere soortgelijke opmerkingen, net zo. Ze kunnen kwetsend overkomen en geven een gevoel van onbegrip.
Het effect kan ver dragend zijn, veel verder dan de bedoeling vaak is of dan de ander beseft. Ze kunnen traumatiserend werken of een gevoel van onveiligheid en eenzaamheid creëren. De kans dat de persoon met autisme/adhd gaat maskeren is groot en de kans dat diegene om hulp gaat vragen of de ander/andere mensen in vertrouwen neemt en/of toelaat is klein.

Het verschil tussen onverschilligheid en onwetendheid

Als een opmerking word gemaakt uit onwetendheid, worden ze vaak gemaakt door personen die mij of autisme/adhd niet goed kennen. Ze weten dan niet goed hoe ze moeten reageren of kennen de diepte van de problemen niet, dit komt vaak doordat ze de verschillen niet goed kennen tussen de problematiek bij adhd/autisme en de alledaagse problematiek waar zij bekend mee zijn.
Als de kennis er wel is en zulke soort opmerkingen worden gemaakt, dan ga je de grens over naar onverschilligheid. Immers men weet de verschillen in de problematiek en kan het dus niet meer gooien op onwetendheid, maar het kan men gewoon niet schelen, in mijn ogen dan.

Onwetendheid & hoe ik ermee omga.

Als een opmerking wordt gemaakt uit onwetendheid, wil ik met alle liefde en plezier diegene uitleggen wat de verschillen zijn en duidelijk maken door middel van metaforen etc. hoe autisme/adhd voor mij werken. Vaak staan mensen daar ook wel voor open. gelukkig. Ik leg dan uit hoe ik dit soort opmerkingen ervaar en wat het met me doet. Men geeft dan ook vaak aan, dat ze dat niet wisten of er niet bij stilstonden.

Onverschilligheid & hoe ik ermee omga.

Wanneer een opmerking uit onverschilligheid wordt gemaakt, is dat een heel ander verhaal. Dan geeft de ander mij het gevoel dat die niet open staat voor mijn kant, dus waarom zou ik moeite en energie erin steken om mijn kant te vertellen?! Ik voel me dan gekwetst en niet serieus genomen. Ik heb dan niet het geduld wat ik wel heb met onwetendheid. Voornamelijk, omdat het een intentie van opzettelijkheid heeft.

Mijn rol als ervaringsdeskundige hierin.

Als ervaringsdeskundige zet ik me naar de buitenwereld in om de kloof te verkleinen tussen mensen met autisme/adhd en mensen zonder autisme/adhd, door de onwetendheid weg te nemen. Dit doe ik niet alleen door te vertellen over adhd/autisme, maar ook door andere het te laten ervaren en door een duidelijk en verhelderend plaatje te maken met metaforen, voorbeelden en indien nodig Jip en Janneke taal te gebruiken. De onverschilligheid kan ik helaas niet altijd wegnemen.

Mijn rol als mijn eigen prive persoon hierin.

Door veel erover te praten met andere en te benadrukken wat bagatelliserende opmerkingen met mij doen, probeer ik in persoonlijke kringen verandering te brengen en de onwetendheid aan te pakken.
De onverschilligheid, daarin tegen bestrijd ik met een harde aanpak. Ik spiegel vaak het gedrag en geef een koekje van eigen deel, door de bal terug te kaatsen en duidelijk te maken, als men boos reageert, dat zij hetzelfde doen bij mij.