De reis door Scandinavië
Pfff, de reis zelf was schitterend, maar de tegenslagen die we hebben gehad en het schakelen, hebben me behoorlijk uitgeput.
De heenreis
We vertrokken vanuit Breda, richting Eindhoven met de trein. Daar zat al de eerste obstakel; de trein had vertraging. Toen begon het domino effect, we zouden 4 uur overstap tijd hebben van de trein naar de Flixbus in Hamburg. Doorat de trein naar Eindhoven vertraging had, miste we dus onze aansluitingen overal en was er uiteindelijk van de 4 uur overstaptijd nog minder dan 15 minuten over.
Mama zat al op te zoeken wat andere opties waren voor als we de bus zouden missen; uiteindelijk kwam ze uit op of met de trein verder, maar dan zouden we midden in de nacht aankomen in Kopenhagen. De andere optie was een overnachting in Hamburg en een dag later de Flixbus hebben, maar dan zouden we dus een dag minder in Kopenhagen hebben.
Door alle stress en onzekerheid kreeg ik een meltdown.
huilend zat ik in de trein, mijn hersens waren op van al het geschakel, toen mama vroeg waar mijn voorkeus voor was met de trein door of overnachten en morgen verder, kreeg ik keuzeverlamming. Ik was kapot.
Tot overmaat van ramp, zat er achter mij iemand in de trein die zo luid kauwgom aan het knauwen was dat ik het dwars door mijn koptelefoon met muziek op hoorde. Knauwen ja, dit kan je niet eens meer kauwen noemen. Ik kon haar wel wurgen, en het koste me ook het laatste beetje energie dat ik nog had om mezelf te beheersen.
Aangekomen in Hamburg, zo snel als we konden naar de overstapplaats gerend. Wat we niet wisten was dat er 2 bussen naar Kopenhagen gingen, dus toen we bij aankomst een bus met daarop Kopenhagen, zagen wegrijden, brak de hele paniek los. Mama en ik probeerde de bus tot stilstand te krijgen en riepen in volle paniek dat we met die bus moesten en dat we geboekt hadden. De chauffeur schudde van nee en haalde haar schouders op, zo van sorry maar helaas. In tranen en kapot had ik het even niet meer. Toen de chauffeur naar het perron wees, antwoordde mama, “misschien gaat er nog een bus, en anders moeten we hier maar overnachten Jo.”
Ik zag het allemaal niet meer zitten, en als het aan mij had gelegen hadden we rechtsomkeert naar huis gegaan. Ondanks al haar spanning en stress hierom wist mama me goed te helpen, zonder oordeel of veroordeling van mijn meltdown, maar vooral de rust bewaren voor mij, hoe moeilijk dat ook was.
Op het perron zagen we tot onze opluchting dat er nog een bus naar Kopenhagen ging, en dat die bus ook nog eens 30 minuten vertraging had. Achteraf gezien, stress om niets dus, maar dat wisten wij toen niet. Onderweg maar geprobeerd ergens iets positiefs te vinden.
Wat? Ik zag veel hertjes onderweg, dat was een klein lichtpuntje.
Oké de rest van de reis naar Kopenhagen verliep gelukkig wel soepeltjes, dus kon ik even bijkomen. Aangekomen in Kopenhagen, naar het hotel gelopen, was nog kleine zoektocht, maar uiteindelijk hadden we het gevonden. Doodmoe van alle spanningen viel ik in slaap.
Kopenhagen & Stockholm.
De volgende dag gingen we Kopenhagen bekijken, gelukkig was het lekker weer. Kopenhagen is een mooie stad met veel oude gebouwen. Aan het eind van de dag gingen we met de trein van Kopenhagen naar Stockholm. Alles verliep soepel, maar ik had nog wel wat schade van mijn meltdown. Dat moest mama helaas bekopen met hier en daar gesnauw, toen bleek dat het stukje naar het hotel verder was dan we dachten.
We hadden een piepkleine hotelkamer zonder ramen, ergens in de kelder van een oud gebouw. Onze kamer was zo klein dat er naast ons stapelbed en een kleine badkamer, niet eens meer ruimte was om onze tas fatsoenlijk weg te zetten, anders hadden wij zelf geen ruimte meer. Maar ach, mijn tas diende mooi als anti inbraak, omdat hij tegen de deur aanstond en mama plaatste haar tas in een hoekje van de badkamer, het zou ook maar voor een nachtje zijn dus zo erg was het niet.
Stockholm.
De volgende dag gingen we Stockholm bekijken.
Bijzondere stad, het paleis en de wisseling van de wacht waren indrukwekkend. Op een eiland gedeelte van de stad hebben ze alle musea bij elkaar gezet, super handig. Mama wou graag het ABBA museum bezoeken. Is zeker het bezoeken waard vind ik, het is echt een leuk museum.
De nachttrein naar Narvik.
Aan het eind van de dag vertrokken we met de nachttrein naar Narvik. Met de nachttrein reizen was voor mij voor het eerst, dus weer een nieuwe ervaring rijker. Al vond ik het wel spannend, ook omdat we met een vreemde in de coupe zouden slapen. Gelukkig hielp mama me en adviseerde me om alvast te zorgen dat ik klaar was om te gaan slapen en in bed zou kruipen, zodat ik alvast mijn eigen plekje zou hebben.
Narvik is het meest noordelijke plekje wat je met de trein kan bereiken en omdat het zo hoog ligt is het daar al vroeg licht. Om 04;00 werd het al licht.
De trein reis was lang, al merk je daar niet veel van want je slaap het grootste gedeelte.
14 uur duurt het om van Stockholm naar Narvik te reizen met de trein.
Het enige wat het soms wat lastig maakt is dat de trein toetert bij elke spoortunnel of spoorwegovergang, waarom weet ik niet, dat kan ervoor zorgen dat je nogal overprikkeld raakt op zintuigelijk niveau, mijn koptelefoon hielp wel iets, maar het getoeter was zo luid dat ging er dwars doorheen.
Narvik.
De dag erna een heerlijke wandeling gemaakt in Narvik langs de fjorden, door het bos en langs het water.
Een dagje later rustig aan gedaan, we vertrekken om 16:30 met de bus vanuit Narvik naar Bodo, maar eerst maar eens het oorlogsmuseum bezoeken. Het oorlogsmuseum is heel indrukwekkend en ook zeker een bezoekje waart.
Bodo & Trondheim.
Na een busreis van ruim 6.45 uur kwamen we om 22:45 aan in Bodo.
Hier zijn we maar een dagje en Bodo hebben we al eerder gezien, dus maar beetje rondstruinen.
Aan het eind van de ochtend/ergens in de loop van de middag vertrokken we met de trein van Bodo naar Trondheim, waarbij we de poolcirkel passeerde. Schitterende Toendra als uitzicht. Aan het eind van de dag aangekomen in Trondheim met mooie zonsondergang.
Hier verblijven we maar kort, want morgen ochtend vertrekken we vroeg met de trein naar Andalsnes.
Andalsnes.
In de loop van de middag kwamen we aan in Andalsnes. Even snel boodschappen gedaan en toen even rondgekeken.
Waar we verblijven is een oud hostel grenzend aan een camperplaats. We dachten dat de faciliteiten alleen voor de gasten van het hostel waren, maar later bleek dat we die moesten delen met de campergasten. Dat was een tegenvaller, helemaal omdat er de eerste dag een groep luidruchtige Franse tieners met hun begeleiding op de camperplaats stonden, die niet doorhadden dat er ook nog mensen sliepen in het gebouw. Omdat het zo oud was, was het ook nogal gehorig in het gebouw.
We zouden hier twee dagen verblijven, en we hadden het plan om de Trolstiegen te bewandelen of anders met de kabelbaan omhoog en dan naar beneden wandelen.
Maar het weer liet ons in de steek alle twee de dagen regen en grijs, waardoor onze planning in het water viel. Op dag een twee kregen we ook nog te horen dat er code rood werd afgegeven in Noorwegen & Zweden vanwege noodweer. Met als eindresultaat dat onze trein vanuit Andalsnes niet reed en dat is de enige kans buiten eigen vervoer om uit Andalsnes te komen.
Even brak er paniek uit, wat nu! Maar we sprongen al snel over op handelen; treintickets voor Oslo verzetten, hotel in Oslo laten weten dat we een dag later zouden komen. Helaas moesten we ook de tickets voor de bus en trein naar Kristiansand cancelen, omdat we dat niet meer gingen redden.
In Andalsnes zelf is niet veel te beleven, het is meer een uitvalsbasis voor wandeltochten etc. Dus dan maar creatief zijn en zo af en toe een kleine wandeling maken in de omgeving.
Vol goede moed dat we de volgende dag onze reis zouden kunnen voorzetteen per trein.
Helaas was dat ons niet gegund, de volgende dag was het nog steeds code rood en reden er nog steeds geen treinen. Wat nu! De enige keuzes waren: nog een dag extra in Andalsnes verblijven of met het vliegtuig naar Oslo. Mama was er al klaar mee en wou vanuit Oslo naar huis vliegen. Weer schakelen, deze keer lukte het me om rustig te blijven door vooral praktisch bezig te zijn met dingen regelen. Mama weten te overtuigen dat als we toch naar Oslo gingen we net zo goed onze reis daar verder konden vervolgen.
A fijn, vliegtickets geboekt voor de volgende dag.
Oslo
We gaan met de bus naar een klein vliegveld in de buurt. En dan vliegen we naar Oslo.
De vliegreis duurt maar een uurtje. Zou de pech dan nu voorbij zijn?
Maar natuurlijk niet; aangekomen op Oslo airport, wordt er omgeroepen dat i.v.m. het noodweer er geen treinen reiden van en naar Oslo, dus ook niet naar Oslo CS en dat er bussen worden ingezet. De rijen buiten doen ons vrezen dat het nogal laat kan worden.
Na een poosje rolt de bagage over de band, mama’s tas komt aan, nog meer bagage en dan is de bagageband leeg. Shit! Mijn bagage is niet meekomen. Handelen! Meteen aangifte gedaan van verloren bagage bij de balie. Weer een korte meltdown, op het moment dat mama een opmerking maakt over mijn kauwgom.
Klein gelukje, op het moment dat we naar buiten lopen komt er net een bus aan en kunnen we meteen instappen. Ik maak nog grappen over dat ik in ieder geval geen zware tas hoef te sjouwen.
Snel even noodspullen gekocht; tandenborstel etc.
Göteborg
De volgende dag met de Flixbus naar Göteborg.
Het weer zit in ieder geval mee, we hebben prachtig weer en zitten vlakbij het centrum van Göteborg. Echt een bezoekje waard, met zijn vele oude gebouwen en grote parken.
Nog door de ‘wereldberoemde’ straat gelopen, waar papa ooit tegen een meneer zei “meneer u snoer sleept over de straat,” op zijn papa’s dus met een nep accent en vooral overdreven veel eu in zijn zin.
Göteborg heeft ook een park met een soort glazen kas vol tropische planten en een museum over het ontstaan en de groei van Göteborg, allebei mooi om te zien en leuk om te bezoeken. Deze twee hebben we de laatste dag van ons verblijf in Göteborg bezocht, voor we weer met de Flixbus naar Kopenhagen gingen om vervolgens met de trein naar Nederland te gaan.
Stinkbus
Nu denk je, nou alle pech heb je achter de rug toch?
Mooi niet.
In de Flixbus zaten we naast de wc, een wc die stonk als een openbaar Frans toilet.
Halverwege de rit zijn we maar ergens anders gaan zitten, want die stank was niet te harden.
Op hoop van zegen!
Een dag later vertrokken we weer richting Nederland, met de trein eerst naar Hamburg.
Cross your fingers dat het nu goed gaat!
2 uur overstaptijd in Hamburg is voldoende toch?
Niet als je een half uur voor Hamburg stilstaat en uiteindelijk na 3 uur weer verder kan.
Oké, welke trein dan, mama weer aan het puzzelen en ik weer een meltdown. Die stomme conducteur in de trein, die eerst omriep dat we verder konden en daarna dat terugnam en vervolgens ook niet wist wanneer we dan wel veder konden, had gewoon zijn mond moeten houden.
Afijn dan maar de trein vanuit Hamburg naar Düsseldorf en in Osnabruck overstappen op de trein naar Amsterdam, via Deventer en dan vanaf Deventer de trein naar Roosendaal via Breda.
Aangekomen in Hamburg zat ik er al flink doorheen, gelukkig was er een aardige meneer die zijn plaats afstond zodat mama en ik bij elkaar konden zitten.
In Osnabruck aangekomen zagen we dat de trein naar Amsterdam vertraging had, dan pakken we de trein naar Hengelo en gaan vandaar uit naar Deventer en pakken we het daar weer op.
En we wachten en we wachten, alsof de duvel ermee speelt, heeft ook die vertraging. Het scheelt uiteindelijk maar 5 minuten met die naar Amsterdam.
Oké, we hebben in ieder geval deze trein, nu moet het goed gaan toch?
Nope, ergens in een of anders Duits dorpje, stopt de trein en moeten we weer overstappen op een andere trein die naar Hengelo gaat.
In Hengelo aangekomen, gaat er iets even mis. Ik weet niet precies wat, maar mama heeft zich ergens in vergist en denkt dat we in Deventer zijn.
Shit, overstappen op de trein naar Amsterdam dan maar, die ieder moment kan komen.
Als we dit hadden geweten, hadden we net zo goed die trein in Osnabruck al kunnen pakken, maar goed.
In de trein naar Deventer zitten we achter een groep, ik vermoed, corpsballen, die nogal luidruchtig zijn.
Mijn hoofd staat ondertussen al sinds Hamburg op code rood, maar alles wat ik kan doen is het over me heen laten komen.
In de trein van Deventer naar Rosendaal, zitten we tot overmaat van ramp ook nog eens bij een groep jongere die al behoorlijk wat alcohol op hebben, en behoorlijk luidruchtig zijn.
Met het laatste stukje energie dat ik heb, kan ik me nog net inhouden om niet uit te vallen, maar het veroorzaakt wel weer een nieuwe meltdown.
Eindelijk 2 uur later dan gepland om 00;10 i.p.v. 22;10 komen we aan op CS Breda.
Gelukkig kan mijn oudste zus ons thuisbrengen ander had ik ook nog eens op de bus moeten wachten.
The after math!
De dag na thuiskomst ben ik nog steeds zwaar overprikkeld en kan ik niets anders dan op de bank zitten en voor me uit staren. Geen tv of radio aan, gordijnen dicht en rust.
Met een laatste grammetje energie besluit ik dat ik toch echt even boodschappen moet gaan doen.
In de Albert Heijn zijn zoveel prikkels dat ik bijna gillend naar buiten ren, zo snel als ik kan haal ik de noodzakelijke spullen en vlucht zowat de winkel uit.
Weer aan het werk.
De maandag erna moet ik eigenlijk weer werken.
Meteen vermeld dat ik maar een halve dag kan werken, dat was gelukkig prima en om 13:00 weer richting huis vertrokken om verder uit te rusten, gelukkig kon ik dinsdag wel weer gewoon de hele dag werken.
Nasleep
In Oslo kreeg ik laat het bericht binnen dat mijn bagage was aangekomen, maar we zouden vroeg vertrekken en konden voor die tijd niet terecht om mijn tas op te halen, dus dan maar door laten sturen naar Nederland. Afijn woensdag krijg ik het bericht dat mijn bagage in Nederland is aangekomen en donderdag bezorgd gaat worden.
De laatste loodjes en naweeën van de reis zijn nu in volle gang; mijn tas is gisteren aangekomen en ik moet nog een schadeclaim indienen bij de reisverzekering.
Nou een lang verhaal dus, zoals je kunt lezen.
Maar wat heb ik hiervan geleerd?
Dit is dus een mooi voorbeeld van draagkracht vs draaglast.
Dat ik veel aankan, meer dan ik dacht. Dat het niet erg is om een meltdown te hebben & mama er voor me is ( dat wist ik al wel hoor, maar het is toch fijn om dat ook te ervaren)
Hoe kan ik een andere hiermee helpen?
Tja, daar kom ik nog op terug, als jullie dat niet erg vinden.
Bij geef me de 5 vind je handige tips om de overgang van vakantie naar school/werk soepel te laten verlopen.
