School.
De reis naar school.
Gisteren was een rare dag voor mij. Niet dat er nou heel veel grote rare dingen gebeurde, maar het waren meer de kleine dingetjes.
Het begon allemaal toen ik in de trein stapte, normaal neem ik de intercity naar Zwolle, maar de coupe waar ik in zat, de achterste was geen dubbeldekker en vrij vol. Omdat ik geen zin had om te blijven staan, besloot ik om de sprinter naar Nijmegen te nemen, beide vertrekken op hetzelfde moment, het enige verschil is dat de sprinter iets later aankomt dan de intercity.
Nou is deze actie op zich niet raar, alleen neem ik normaal dit soort besluiten niet, omdat mijn hersens bij besluiteloosheid volledig blokkeren ( zie blogje keuzeverlamming).
Toen ik in de bus naar school stapte, had ik het geluk dat er een klasgenootje ook in die bus zat.
We raakten in gesprek en ze vroeg me hoe het met me ging, aangezien ik vorige week een vol hoofd met duizend mapjes open had staan (zie blogje duizend mapjes).
Ze vertelde me dat zij daar nu last van had en daardoor niet zo lekker in haar vel zat en bewust een trein later had gepakt, omdat ze anders in een volle trein moest gaan staan en dat zag ze niet zitten. Ik heb geprobeerd om afleiding en rust af te wisselen.
Tijdens onze busrit werd er iemand ook nog eens niet lekker en moest spugen in een prullenbak, vlak voor onze neus. Niet heel raar bij deze warmte en met een buschauffeur die veel op de rem trapte.
De schooldag.
In de klas was het al behoorlijk warm.
Tegen de middag merkte ik dat ik niet de enige was die er last van kreeg, meerdere waren suffig door de warmte.
Om een uur of 13:00 besloten we even naar buiten te gaan met de klas.
Een andere klasgenoot kreeg ineens last van een conversie aanval, waarbij ze even leek weg te vallen. Dat was even schrikken, maar de docenten grepen gelukkig in en gingen even met haar naar een rustiger en donkerder klaslokaal om even bij te komen.
Eenmaal met z’n allen buiten in de schaduw was het best wel lekker.
Vlieg met me mee werd gedraaid door een van de docenten, met daarbij het verhaal dat hij vond dat het super goed bij deze klas paste.
Tijdens onze gesprekken werd het het klasgenootje met een vol hoofd even te veel en had ze een meltdown, gelukkig snelde een ander klasgenootje en een docent haar te hulp en konden haar troosten.
Zo fijn om te zien dat iedereen zo met elkaar betrokken is, er voor elkaar is en dat we zo’n hechte groep zijn geworden.
Einde in zicht.
We zijn nu vooral bezig met onze eindpresentatie aan het maken en de laatste lessen gaan daar ook vooral over; presenteren, wat je nog wil leren daarover en wat er al goed gaat etc.
Mijn eindpresentatie is al zo goed als klaar, alleen nog muziek uitzoeken en er gaat iemand naar kijken om hem fine te tunen zodat hij er tip top uit ziet.
