De voorbereidingen voor de vakantie zijn begonnen!

Het pappierwerk.

Vakantie is aangevraagd en goedgekeurd op het werk.
Qua papieren hoefde ik deze keer niet vele te regelen, want mijn apostille verklaring is nog geldig.
A.s zondag, Moederdag, ga ik met mama de paklijst maken.
Mijn wishlist voor dingend ie ik wil doen en zien is klaar en ga ik met mama doornemen.

DPNA.

Mama gaat een DPNA aanvragen voor mij.
Wat dat is? Hoe je hem aanvraagt etc? Dat vertel ik je in het aparte blogje DPNA.

Praktisch.

In de week voor vertrek ga ik langzaam beginnen aan de praktische voorbereiding, zoals inpakken, huis op orde maken en regelen dat mijn brievenbus wordt geleegd. Ik neem ook, als het kan, altijd een doosje met mijn eigen mueslirepen mee. Het vragen erom en de onzekerheid van welke ze in een ander land hebben, vind ik lastig en zo kan ik in ieder geval 1 a 2 weekjes vooruit.
Uiteraard gaat mijn EHBA, oftewel eerste hulp bij autisme kitje mee, met daarin; mijn fidget, knuffeltje, key cord, earplugs, noice canceling koptelefoon, en een kleine etui met medicatie voor mijn migraine. Helaas kan mijn verzwaringsdeken niet mee, dat is te zwaar en onhandig voor een reis zoals deze, waarin je telkens onderweg bent.

Vakantie met autisme.

Ik kijk er echt naar uit om weer op reis te gaan, al weet ik dat overprikkeling/meld downs en shot downs niet uit te sluiten zijn. Maar dat accepteer ik. Ik zeg altijd, ‘dan moet ik maar in een hutje op de Belgische Ardennen gaan zitten, dan heb ik er geen last van.’
Ik kies ervoor om veel te reizen, dus dan hoort dit erbij. Niet dat ik het leuk vind hoor, maar ik weet dat ik het samen met mama goed op kan vangen en het altijd weer goed gaat komen.

Ook mede dankzij mijn ouders kan ik dit, zij hebben me opgevoed met; de wereld past zich nooit 100% aan jou aan, dus zou jij je ook aan moeten passen aan de wereld. Natuurlijk moet dat wel kunnen en is het per persoon verschillend of ze dat aankunnen.
Mijn ouders hebben me opgevoed en dingen geleerd hierin, door me gewoon overal mee naar toe te nemen en dingen te ondernemen met mij.
Daardoor heb ik geleerd om me aan te passen, en ja, dat lukt niet altijd en soms kost het me een meld down, maar daar komen we ook wel weer doorheen.

Met kleine aanpassingen komen we ook een heel eind, zo gaan we al vaker niet met een groepsreis mee, omdat het te zwaar is voor mij. Ook omdat we het beide fijner vinden om de reis en het tempo zelf te bepalen.
Kijkt mama bij het boeken van slaapadressen naar hoe dichtbij het ligt bij bv een station, zodat we niet ver hoeven te lopen. Maar ook naar de kamers en boekt ze als het kan een kamer met 2 aparte bedden, omdat ik dat fijner vind.
Mams zorgt er ook voor dat het niet alle dagen volop reizen is, maar ook rustdagen of dagen dat we maar een halve dag bezig zijn.

En zoals ik al eerder blogde, zet mama voor mij op papier hoe de reis eruit gaat zien, zodat ik weet wat ik kan verwachten.
Zo zijn er nog veel meer kleine en grote aanpassingen die mama doet of die we beide maken om het reizen voor mij en mama zo comfortabel mogelijk te maken.